Het fenomeen van eenzaamheid

Eenzaamheid is een fenomeen wat door velen verkeerd wordt begrepen. Voornamelijk door mensen die omringt zijn met mensen. Het stereotyp is dan dat een persoon eenzaam is omdat hij of zij een loser is -- een sociaal geval.

Hoe vaak komt het voor dat deze persoon het slachtoffer wordt van kritiek omdat hij anders is dan de norm. Een persoon die rondloopt met conflicten en zwakheden wordt nog even mooi rondgeschopt door de mensen om hem heen.

Waarom bestaat er in het algemeen een onvermogen voor een persoon om zich even in te leven in hoe de ander persoon zich voelt. Het is natuurlijk begrijpelijk dat je eigen leven en gedachtes voorrang krijgen, maar soms dan zie je een persoon die eigenlijk wel aandacht en compassie kan gebruiken, maar niet krijgt. Ik zelf merk dat ik dit ook wel eens meemaak.

Het is moeilijk om om te gaan met zwakheden, vooral omdat het dagelijks leven van de gemiddelde mens een soort van filter bevat voor toegestane en niet toegestane gedrag. Het is dan makkelijker om je aan te sluiten bij de norm en het opvallende even de grond in te stampen; dan is alles weer gelijk en vredig.

Wanneer iets opvallend niet past tussen de norm heeft dit extra aandacht nodig.